Archive for the Keunst category

Dêr binne se, de hearen fan de macht,
de kening, biskop, generaal,
de lege koppen dy’t it witte,
kinne telle, mar net fierder as oant acht,
sy geane mei de swakken oan de haal,
net fierder as wa’t sy it wurk dwaan litte.

Dêr stiet er, ien, twa, trije, fjouwer… acht,
de seinehâlder foar it krús
mei heakken, fielt him dêrby thús
en hat folslein it meanen yn de macht.

Sjedêr, de hearen fan de BKR,
ferdielers fan subsydzjejild,
dy’t earme keunstners lije litte,
sprekke inkeld ’t fonnis út: ‘Hy is gjin stjer,
telt amper mei op ’t grutte keunstnersfjild,
gjin stipe foar syn wurk, dat moat er witte.’

Dêr stiet er mei de skerpe seine klear
om neffens ’t fonnis ta te slaan,
de honger alle kâns te jaan
oant listen ha gjin kleure doeken mear.

* Richard van der Spek (1946-…)
seach it skilderjen fan syn heit ôf.
Nei’t er ‘BKR-Syndroom’ by de BKR-kommisje
(Byldzjende Keunstners Regeling) ynlevere hie,
krige er gjin subsydzje mear.

It sicht fan de boerinne
wie fan âlds al kleure troch
it grien fan gers en grau fan bou
yn ’t deistich ljocht fan wolk en sinne,
want sy wurket as boerinne, sjoch.

Sa seach earst ek de skilder,
foar in Rembrandt gie er troch,
mei tinten sa’t it gea dy jout,
mar ’t waard de tiid fan ’t each dat skylde
wat oerstallich is yn bylden, sjoch.

Yn Frankryk kaam de sinne
op oer ’t lânskip fan Gauguin,
dy’t streekrjocht boude oan de foarm,
de kleuren streke fel derhinne,
want sa seach er yn de bylden sin.

Paul Gauguin

Sa stiet dan de boerinne
wetter skeppend út ‘e put,
in oare wrâld as gers en bou,
sy sjocht it foar har sa’t dy binne,
wat hat dan it skildersbyld foar nut?

* Meyer de Haan (1852-1895)
skildere it doarp Le Pouldu,
dêr’t er yn itselde hûs as Gauguin wurke,
yn deselde trant as syn learmaster.