mei 16, 2024
fan Francisco de Goya*
Noch hurder as in rots
wie wat sy dêr besprutsen,
feintsjes fan in rûch bestean,
dat mear foar harren opsmiet
as moreel troch ’t libben gean.
In feintsje wie sy net,
mar trije hiene stutsen
tsjin har wil, sy moast dus wol
mei harren oparbeidzje,
spile amoreel har rol.
Noch hurder as in rots
wie har konklúzje, lutsen
út wat net te winskjen wie;
’t gewear mei seis patroanen
lei har nei, joech goede rie.
Sy makken har wer klear
om ta te stekken, sprutsen
net mei har, sy hie it troch
en skeat mei seis patroanen,
foar elk twa, ’t wie krekt genôch.
* Francisco de Goya (1746-1828)
Yllustraasje ‘Feintsjes meitsje har klear’
Print 11 út ’e searje ‘Los Caprichos’
mei 13, 2024
fan Carel Willink*
De bylden sprieken him wol oan,
hoewol’t it meunsters wiene
dy’t ferwiisden nei wat komme soe,
hy hold wol fan antyk,
mar moast dochs fierder rinne,
want de tiid joech gjin ûntwyk.
It rûn fan pake, heit nei soan,
hy koe net stilstean bliuwe
by ’t ferline mei de bylden fan
de mem en ‘t bern fan stien,
hy moast wol fierder rinne,
want dy tiid wie dochs fergien?
Him kaam de takomst fjurrich oan
mei meunsterlike wolken
dêr’t de wrâld fan pake nei ferwiisd
hie, heit hie dus gelyk,
hy moast der wol trochhinne,
want de tiid joech gjin ûntwyk.
* Carel Willink (1900-1983)
Skilderij ‘Nei de takomst’