Archive for the Jereims category

De sier van ’t land werd diadeem,
wat voor de mens het beste was,
een toekomst als een edelsteen,
niet nodig was dan meer het gras,
te kleurig voor ’t systeem.

Het rees als hoofd de wolken in,
nam in zich op de bovenlaag,
werd tot het uniforme brein
van ’t land en groeide nog gestaag
tot inclusieve zin.

De diadeem werd duizendoog,
wat voor één mens de waanzin was
om langer in het brein te zijn,
hij nam een exclusieve pas:
’t geweten dat niet loog.

* Schilderij ‘The escape’

Hij blies zijn makkers naar het strijdperk,
draaide bij het front vandaan
met lange, schone vingers,
had het op geen wapens staan,
zijn sabel was een kunstwerk.

De kunst was om nog steeds te spelen
toen het eenmaal vrede was
met lange, schone vingers,
’t leger liep dan in de pas
van al zijn marsbevelen.

De mars liep uit op het verklaren
van zijn liefde voor de vrouw
met lange, blonde haren,
bloemrijk blies hij van zijn trouw
in honderdéén gevaren.

* Schilderij ‘Declaration of love’