Archive for the Jereims category

Hoog rijst nog vergane glorie:
torens voor een verder zicht
en muren om geweld te weren,
ook de leiding voor de waterstroom;
de Moor blies eeuwenlang victorie,
maar tenslotte sloeg zijn toekomst dicht.

Ging hij over naar Gibraltar,
toch werd daar geen dorst gelest,
zijn legers lieten zich niet keren;
aangetrokken door de waterstroom
van Rome, voor een jaar de halte,
trok de Moor het bloedspoor naar de rest.

Al vergaat ook alle glorie
van Romein of Moor of Rus,
de eeuwen door valt niet te weren
grof geweld als woeste waterstroom,
die niet geleid wordt door memorie
aan het spoor dat doorloopt als een lus.

* F. Antoine Bossuet (1798-1889)
Schilderij ‘Landschap in Zuid-Spanje
(met de ruïnes van een Moors aquaduct)’

Waar dienen al die gaten voor,
alleen maar voor de sier
of zijn ze ook nog oog en oor
vóór zijn verschijning voor de zwier?

Daar staat hij, van zichzelf bewust,
met zwarten voor ’t gordijn
dat opengaat, opdat zijn lust
zich richt op wie aanwezig zijn.

Zij hebben zich zo opgesierd
dat kiezen moeilijk is,
maar wie zich voordoet als gespierd,
grijpt in het vrouwvlees zelden mis.

Zijn schone vingers zijn nog krom,
maar als er ééntje strekt,
dan zegt hij daarmee: ‘Liefje kom,
jij hebt in mij ’t gevoel gewekt.’

Dan blijft er over nog één gat
voor meer dan enkel sier,
dat hij al met zijn ogen mat
en binnendrong met stijve spier.

* Georges Clairin (1843-1919)
Schilderij ‘Binnenkomst in de harem’