maart 15, 2017
fan ûnbekend*
Nee, it giet net om myn namme,
want ik wie mar ien mei djip berou
en tagelyk hie ik wol hoop
nei al dy wurden fan de doper,
guon kamen op my oer as rau,
doch klonk syn boadskip autentyk,
dus gie ik ûnder wetter foar de doop.
Bjusterbaarlik wie it barren
fan de doper mei dy iene man,
dy’t dêr allinnich foar him stie;
ik koe de wurden net goed hearre,
wol sprieken de gesichten fan
ferskil, mar wa hie dan gelyk?
Wat jout dat ek, se kamen út ’e rie.
Wûnderlik wie wat der folge:
doe’t de man wer út it wetter wie,
seach ik in do yn strieljend ljocht;
ik koe it diskear wol goed hearre:
in stim dy’t it oer jonge hie,
ynleave soan… ik wist gelyk…
gjin minske hie sa’n himelsk boadskip brocht.
* Skilderij ‘Jehannes doopt Jezus’ (1400)
maart 11, 2017
fan Pieter Brueghel de Jonge*
Wy binne nei it easten setten
as kollega’s, godgeleard:
de iene soan fan Sacharias
jout de doop yn de Jordaan
en hat al mannichien bekeard,
derhinne dus, sa waard besletten.
Wiswier, ik skuorde grutte eagen,
wat in folk stie by dy fint
te harkjen as hie hy de wierheid,
’k liet him earst mar yn de waan,
hy is net mei de wet bekend,
dus kaam it op my oer as leagen.
Hy hie it ek oer grouwe stiennen
en ferlike dy mei bern
fan Abraham, it moat net gekker…
tinkt er sa syn slach te slaan?
Hy hat foar ús de slach ferlern,
mar al dat folk… wêr moat it hinne?
Wiswier, wol ’t sljochte folk wat witte,
lit it komme, godgeleard
fertelle wy oer wiere wetten!
Dope… kin ien dat dan dwaan
mei fjoer? ’t Giet op ’e kop ferkeard,
wy sille ’t folk soks witte litte.
* Pieter Brueghel de Jonge (1564/1565-1638)
Skilderij ‘De preek fan Jehannes de Doper yn de wyldernis’