april 1, 2017
fan Ducio di Buoninsegna*
It wie in dei as oare dagen,
tochten wy, teminsten yn de moarn,
broer Petrus wie fansels oan ’t wurd
oer grutter net en lege mage.
Ynienen hearden wy ien roppen,
net ús heit, it barde op in toan
net twingend, oars as Petrus’ wurd:
‘Andréas, skuor it seil nei boppen!’
Ik hie it daliks yn de gaten,
’t komt net op ’t gewoane fiskjen oan,
mar Petrus liet him deroer út:
‘Dy fint wol efkes mei ús prate.’
Gelyk hoech ik no net te krijen,
dêr stie Jezus, ja… fan wa de soan?
Hy liet him oer ús fiskjen út,
mar dan om minsken te befrijen.
* Ducio di Buoninsegna (sirka 1255-1319)
Skilderij ‘Ropping fan Petrus en Andréas’
maart 29, 2017
fan ûnbekend*
Se ha my lang foar gek ferklearre,
woene ha, ik hie de duvel yn,
mar sis no sels, kin ik dêr wat oan dwaan?
Ik wie mysels net, krekt as hearde
ik in stim dy’t oanjoech wat te dwaan
as koe ’k sels neat, as wie ik blyn;
sa waard ik nei de synagoge stjoerd,
nee, net foar ’t harkjen nei de wet,
se seine, ik begûn te skreauwen
tsjin in man út Nazaret,
dy’t stjoerd wie om ús te fergriemen,
dat moat ik doe roppen ha,
o ja en ek noch dat er hillich wie…
net te leauwen!
Ik wit net wat dy man doe sei,
fan binnen hearde ik ien skriemen,
doe waard it stil, se seine dat ik lei,
mar samar wie ik wer oerein
en hearde foar it earst myn eigen stim:
‘Wêr is dy man, ik sykje him!’
Hy wie al fuort… wat hie er sein?
* Romaansk fresko ‘Jezus driuwt
yn Kafarnaüm in kweade geast út’