mei 3, 2017
fan ûnbekend*
It folk en ik, it waard tefolle,
want allinnich rêdt in minske ’t net,
it hat my oan it tinken set,
dochs is men mear as inkeld holle.
Dus gie ’k de berch op, nei de hichte,
dêr wie ik allinnich mei myn Heit,
sa fiel ik dat, wat alles seit
oer ús ferbining mei de lichte.
De hiele nacht ha ik dêr bidden,
frege om syn bystân, wize rie,
omdat iksels allinnich stie,
men siket om de krekte midden.
De moarntiid brocht de earste strielen,
teken fan myn Heit, it kaam wol klear,
ik fielde ’t as in ommekear:
de berch bydel om mei te dielen.
Ik brocht de tolve op ’e hichte
fan har taak: apostels fan it nijs:
it frederyk is ûnderweis…
de minsken wachtsje yn de lichte.
* Yllustraasje ‘Jezus bidt’
april 29, 2017
fan ûnbekend*
It lei fansels net foar de hân,
wol hearske op dy sabbat spanning
yn de synagoge;
it wie as by in fûle brân,
in protte folk kaam nei de preker.
Al jierren hie ’k in lamme hân,
gjin pine, mar ’t wie altyd spannend,
want ik soe net doge;
mei kunde hie ’k in goede bân…
mar nee, ik hie it net ferwachte.
Hy wonk my en dêr stie ik dan,
ferlamme troch safolle eagen,
ek fan Farizeeërs,
as diene dy ús yn de ban…
ik wist dat sy him djip ferachten.
Hy frege wat oer goed en kwea
op sabbat en syn eagen glieden
nei de Farizeeërs,
doe nei myn hân, wolnee, ’k hie nea
tocht dat dy better waard op sabbat.
* Tegel ‘Genêzing fan de man
mei de lamme hân’