oktober 18, 2017
It wie in miel mei argewaasje,
dêr bin ik earlik yn as gast,
it miel wie goed, mar net it praat
fan Jezus mei it heechste wurd,
wat ûnder iten neffens my net past;
mar ’t slimste wie, hy sette my teplak,
want foaroan sitte paste net,
heechhertich, sei er, wie myn aard,
sa kaam it op de measten oer
en dat fan ien út Nazaret…
De gasthear die it ek net goed,
hy noege de ferkearden út:
yn plak fan ús kriich ’t sljochte folk
de ear en lju yn soarch en noed
fertsjinnen wat ferdivedaasje,
teminsten ’t kaam sa op ús oer.
De gasthear kriich yn in ferhaal
wer folk fan strjitte as syn gasten,
want wy koene yn dy kontekst net,
in sechje as ferlechje yn de taal
fan ’t folk, mar as ’t ús echt net paste
om te kommen nei it miel,
dan stelde hy it feest wol út,
hawar it wie mar in ferhaal,
it joech lykwols wol yrritaasje.
oktober 14, 2017
fan ûnbekend*
De tredde kear doarst ik it oan
om sûnder klop deryn te gean,
’t wie by in Fariseeër,
ik rûn derút troch kwaal en klean,
foel by it selskip út ’e toan.
Myn lichem hold it wetter fêst,
dat rinne koe ik amper mear,
wol nei de Fariseeër,
dêr wie, sa seine se, de Hear,
dy’t siken fan har kwaal genêst.
Dêr stie ik mei myn wettersucht
op sabbat, dat dan witst it wol,
mar ek de Fariseeër?
De itenstafel stie dêr fol,
wa joech doe oan syn hertsear lucht?
Ik fielde ’t klopjen fan myn hert
en ek de Hear syn hân op ’t hier,
mar net oerstallich wetter,
it rinnen foel my net mear swier,
de Fariseeër hearde ’k net.
* Ofbylding út Missale Romanum – 048