december 22, 2018
fan ûnbekend*
No stean ik werklik oan de kust
en hear it rûzjen fan de weagen,
dy’t my roppe: ‘Stek no oer!’
It is ferbylding, mar ek wier,
ik kriich it yn de nacht foar eagen.
Wy wiene wiken ûnderweis
en woene ôfslaan nei it noarden,
mar wat oars kaam op ús oer:
it wie as hold dat paad ús tsjin,
as moasten wy nei oare oarden.
Yn Troas seagen wy de see;
dyselde nacht lei ’k fêst te sliepen,
’k hearde doe: ‘Stek nei ús oer,
help ús yn Masedonië!’
Doe giene my de eagen iepen.
No stean ik werklik oan de kust,
moarn stekke wy oer Grykske weagen…
Jezus stiet foar ús oan ’t roer.
* Foto ‘See by Troas’
december 19, 2018
fan ûnbekend*
Yn Lystra kaam ik op ’e wrâld,
ús mem is in Joadinne
en ús heit fan Gryksk komôf,
dus kriich ik wat fan beide mei…
as kristen sil it folk my kenne.
Fan Paulus kriich ik ’t leauwe mei,
in pear jier lyn, hjirhinne
reizge hy mei Barnabas
mei ’t boadskip fan in nije dei,
foar my it rizen fan de sinne.
As kristen bin ik net besnien,
mar hjoed moast it al wurde,
sa woe Paulus dat leafst ha
fanwege Joaden, sy ha ’t dien
al iuwenlang nei Mozes’ wurden.
It is fansels net om ’e nocht,
ik rin net sûnder pine,
mar dêr stiet wol wat foaroer:
ik gean mei Paulus troch de wrâld
en lit it ljocht fan Kristus skine.
* Glês-yn-lead ‘Timoteüs’