januari 2, 2019
Slavinne ha ik jierren west
fan lju dy’t jild oan my fertsjinnen,
ek fan in geast dy’t my de wierheid sei
oer minsken dy’t op strjitte rinne.
Twa frjemden kaam ik juster tsjin
en daliks liet de geast him hearre:
it wiene feinten fan de heechste God,
it waard my hieltyd iepenbierre.
Ik rôp it harren achternei
oant ien syn nocht fan ’t skreauwen krige,
hy rôp de geast oan dat dy út my gie,
mar wat hy sei, wie dochs gjin ligen.
Slavinne fan de geast bin ik
net mear, mar wol fan de twa bazen,
dy’t my gjin munt mear wurdich fine, ’k hear
dy beide noch grimmitich razen.
As ik my geastleas net fersin,
ha beide frjemden straf fertsjinne.
december 29, 2018
fan ûnbekend*
Se sizze dat it froulju eigen is,
’t gefoel dat der wat komme sil
wat ynfloed hat op ús bestean
of better sein: om mei te gean
op wei, nei Kristus’ wil.
Ek Paulus is mei maten ûnderweis,
út Troäs stieken sy oer see
om ús it boadskip fan de Hear
te bringen, ’t waard in ommekear,
foar myn gefoel wie ’k ree.
Mei poarper kleurje ik de bûtenkant,
wat slacht nei binnen, dat gefoel
fan djipgong, keninklik fan aard,
it kleed op ’t paad fan Kristus spraat…
Gods Keninkryk as doel.
* Ikoan ‘Lydia’