Op sicht leauwe

fan Caravaggio*

De holle waard my read fan skamte,
wis, ik jou it earlik ta,
’k moast oeral altyd wis fan wêze,
sis mar it bewiis fan ha…
hjoed hat myn hân de tekens lêzen.

Myn maten woe ik earst net leauwe:
wa komt libben út ’e dea?
Se woene ha dat Jezus libbe,
mar ik frege oan syn lea
’t bewiis yn hân en tusken ribben.

Ynienen stie er yn ’t fermidden,
dat ik skrok my, seit men, dea,
’k moast fingers yn de groeden stekke,
kriich ’t bewiis as libben brea…
ik sjoch him dat by ’t miel noch brekken.

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De ûnleauwigens fan Tomas’