Jittende leafde

fan ûnbekend*

It gie my net om eigen eare,
út respekt ha ik it dien,
men kin ’t ek leafde neame;
spontaan bin ik derhinne gien
en liet de nardusoalje streame.

Gjinien koe my op dat stuit keare,
’k hie der alles wol foar oer,
myn leafde ha ’k útgetten;
ien sei, it wie him fierste djoer,
de earmen waarden sa útsletten.

Mar Jezus sei, ik hie yn eare
holden syn begraffenis;
ik koe dat doe net witte,
mar nei de tiid is it wol wis:
foar altyd sil de leafde jitte.

* Alter mei opsetstik ‘Frou salvet Jezus ’ fuotten’