Jehannes en Judas ûnderweis

fan ûnbekend*

Dêr rinne wy tegearre dan,
op wei, mar wêr giet it hjoed hinne?
Op ’en paad stjoerd sûnder wat,
sis Judas, wat seisto derfan,
hoe soe it fierder rinne kinne?

Jehannes, freegje my dat net,
op ’t lêst ha wy in lege mage…
hie in folle ponge ús
net op it paad fan kennis set?
Hjir rinne wy mei al ús fragen.

Dyn antwurd is my wat te koart,
wy ha de krêft en macht meikrigen,
kinne sels de duvels oan,
genêze is dochs ek hiel wat…
dêr hoege wy net om te ligen.

Freon Tomas sei: ‘Earst mar ris sjen.’
It moat wat foar ússels opsmite,
oars begjin ik der net oan,
ik sis dus: ’t moat sa as it kin,
wy moatte earst in hapke ite.

* Yllustraasje ‘It útstjoeren fan de tolve’