Sân dagen hat er fêste,
nachts lei David op ‘e grûn,
dêr waard it libben net mei wûn,
’t rûn út op ivich rêste.

De heit wie net by ’t stjerren,
hearde dêrfan yn de rin,
op slach joech hy it libben sin,
syn fêstjen wie mislearre.

Batsjêba wie yn triennen,
’t memmehert wie by har bern,
tegearre hiene sy ’t ferlern,
mar soene ’t nije winne.

* Salomon Koninck (1609-1656)
Skilderij ‘David en Batsjêba by it bern’