april 2, 2024
van Thomas Harold Beament*
Het was voor ieder op bevel,
al had het niet geklonken:
het zwijgen op de achtergrond,
de rouw op de gezichten
voor wie tussen hen in stond.
Nu ligt hij door de vlag bedekt:
een zuiver wit geweten,
doorlopen met zijn kostbaar bloed,
het doek ligt al in golven,
weet reeds hoe de zee dit doet.
Drie doen hun plicht als op bevel,
verzonken in gedachten
bij wie geen hulp meer baten mocht,
in godsnaam zal hij zinken,
omdat hij voor de vrede vocht.
* Thomas Harold Beament (1898-1985)
Schilderij ‘Begrafenis op zee’
april 1, 2024
In markol is te lyts
om him folslein te spegeljen
yn ’t wetter tusken ’t einekroas,
it is net oars.
Wol oars is ’t foar de swan,
dy’t spegelet yn hear en fear
him yn it wetter bûten ’t kroas,
hy libbet oars.
De dei is al begûn
foar’t hy de eagen iependocht,
de markol is dan al yn ’t spier
en fret al ier.
Betiid is ’t foar de swan
as hy de fearren spegelglêd
oppoetst, de markol slacht gjin acht
op priel en pracht.