Posted by admin

Wie it skilderij te grut
dat beammen toppe binne,
meters dunen foelen fuort?
De see koe ’t lân berinne
mei it flymjend mes troch ’t sân
dat rul rûn oer de râne,
stode op ‘e wyn oer ’t lân
en kaam ferkeard telâne.

Mar it folk fûn dochs syn paad,
rûn nei it wurk wurch hinne
fan de sinne nei it skaad
fan toppe beammen, ’t minne
teken dat it rôversfolk
wach wachte op ‘e karren
mei de fûst al om de dolk,
noch efkes, dan soe’t barre.

Rûn de foarste mei de lâns
of wie ’t in swurd dat swaaide?
Hie it thúsfolk noch in kâns
dat see- nei lânwyn draaide?
’t Swurdstiel flime op ‘e wyn
en hat de rôvers toppe,
teken fan de stap deryn,
mar sjoch dan net nei boppen.

* Pieter de Molijn (1595-1661) ,
berne yn Londen út Flaamske âlders,
ferhuze letter nei Haarlem,
ien fan de sintra fan de Nederlânske skilderkeunst
yn de santjinde ieu.
Dêr skildere er foaral lânskippen,
faak nei itselde patroan.
Fan it skilderij ‘Op hûs oan’
is boppe en links in stik ôfsnien.

De kust noch fier, de fangst wol goed,
de weagen heech, it roeien swier,
de rêch rûn-rjocht, te skoar de foet
en oan de kym de loft al skier.

De sinne blikkere dy dei,
de seewyn lykwols kuolle ôf,
de fikser seach de fisken mei
de skobben yn in frjemde bou.

**
It dwarrele as dûbeleach,
tefolle fisken foar de fangst,
de weagen dy’t er doe noch seach,
fermannichfâldigen syn langst.

In fiere skoener foer de kym
bylâns, ferdizige, wie wei,
de fisker preau it sâlte slym,
de tonne leech en fol de dei.

* Winslow Homer (1836-1910) wie in Ingelsman
dy’t 25 jier  yn in fiskersdoarpke oan de
noardeastkust fan de Feriene Steaten wenne.