Posted by admin

Ze liggen op de hulzentop,
soldaten in hun eigen land,
de wapens in de aanslag;
morgen is er weer een dag,
de schreeuw van moord en brand,
met nietsdoen houdt het op.

Beneden is het eigen volk
als terroristen in ’t geweer,
geef acht op elke aanslag,
camouflage met een vlag,
schiet wat verdacht wordt neer,
wat wegdrijft is de wolk.

De huls wordt als een duif
die wegvliegt naar de sterke held
van wie ’t commando aanslaat:
‘Geef voortdurend acht, soldaat,
hun dagen zijn geteld
en jij vreet uit mijn ruif!’

* Schilderij ‘Bullets of measureless love’

Zijn leven lang was er gepreekt:
hij moest de hoogte in,
want nergens breder is de zin
dan als men door de wolken breekt.

Hij klom in ’t klimmerspak omhoog
waarbij ook zijn houweel,
geen rots of kloof was hem te veel,
’t geloof in zin hield hij voor ’t oog.

’t Houweel heeft menig boom geraakt,
het ging van stomp naar stomp,
het klimmerspak gleed van zijn romp,
de top bereikte hij spiernaakt.

Hij kwam ver boven wolken uit,
een dek in brede zin,
er was voor hem daar geen gewin,
noch hoger uitzicht noch geluid.

Een vleugel raakte zacht zijn rug,
het voelde als zijn ziel:
‘Mijn veren zijn voor jou een kiel,
daal af, dezelfde weg terug.

* Schilderij ‘My soul’