januari 14, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2010
De himel hat it hjoed foarsein:
it blau sil ’t fjild behearskje.
As liuwen hingje yn de mêst,
dan is de kommissaris op ien ein
by ’t Hearrenfean, dy is ’t al fêst.
De kampioen kin ’t fjild oersjen:
as liuw sil Piter* hearskje
yn de midden fan de skûtsjefloat,
Langwar hat by de boei de striid ferlern,
al lizze se noch board oan board.
En as de finish komt yn sicht,
dan wurdt it anker lichte,
want de kommissaris moat as liuw
fan Fryslân fluch derhinne foar syn plicht
te âljen, driuwe op syn driuw.
Op ’t skouder komt de kamera,
want daliks sil it heve:
’t Steatejacht fart nei de finishboat,
dêr folget op it skot jûchhei, hoera
en fan de heechste liuw in poat.
* Piter Brouwer
januari 13, 2018
fan Leonardo da Vinci*
Fiif manlju ha ’k fersliten,
wiid en siid is dat bekend,
mar hoe koe hy dat witte?
Ik fûn it earst in frjemde fint.
Ik gean moarns nei de welle,
hjoed siet dêr in frjemdenien,
ik tocht, moai sitte litte…
hy hat myn libben iepensnien.
Hy frege earst om wetter,
sûnder amer koe it net,
in Joad moast dochs wol witte
dat fijânskip stelt hjir de wet.
It gie om libben wetter,
dat er my ta hawwe woe,
mar koest dat samar jitte…
ik wist net fan it wat en hoe.
It praat kaam op de manlju
dy’t ik al fersliten hie,
’k begûn derfan te switten
en wist net wat it bêste wie.
Hy hie ’t oer Geast en wierheid,
sa moast wêze ús gebed,
ik koe it echt net litte…
it wellewetter wie myn set.
* Leonardo da Vinci (1452-1519)
Skilderij ‘Jezus en de Samaritaanske frou’