januari 12, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2010
De giele flagge, al fersliten
troch de spanning fan de wyn,
hie yn de wedstriid riten
fan ik slaan fan spanning fyn.
De reade flagge, al ferjierre,
hammer, sikkel fan it lân
dat heil rôp dêr en hjirre,
wiisde nei it Lemster strân.
Wylst brûsden beide foarste skippen
op ‘e finishflagge ta,
de spanning, fyn as drippen
swit: ‘Wa wurdt it fan dy twa?’
De jonge hie de stôk al setten,
mar de flagge lei sy op,
hy makke koarte metten:
‘Moarn krijsto him op dyn kop.’
januari 11, 2018
fan William Turner*
Har plak is op ’e houten pier,
dy’t kreaket fan it weachgeweld,
te wif is foar in goed hâldfêst…
wa hie it hjoed oer stjerrend wier
dat elke oere fiskjen telt
en ’t seil hat stipe fan de mêst?
De stipe jildt net foar de frou
dy’t wankel oer de planken rint,
by buorfrou siket om hâldfêst…
wa hie it oer ’t fertroude tou
yn hannen fan in flinke fint,
dy’t wis by need klimt yn de mêst?
Ien tou bliuwt acher op ’e pier,
’t moast los fanwege legerwâl,
te hastich, want it waard ta lêst…
wa hie it hjoed oer stjerrend wier,
it falt wol ta, it giet net mâl,
wy hâlde ús oan Gods help fêst?
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘De pier fan Calais mei Frânske fiskers’