november 24, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2007
De Heale Moanne like ûndergien
yn hege weagen fan protesten,
’t hiele ljocht waard wei op Lemster jûn,
oan ’t nije rizen tocht gjinien;
hoewol’t er hearde by de bêsten,
like Snitser Wetterpoarte kampioen.
Mar sjoch, it ljocht brûst nei de mar,
wylst guozzen snetterje him ta:
‘Fan hege flecht moatsto it ha,
foar ’t lêst bisto no wer oan bar.’
De Heale Moanne nimt de kop,
fljocht heech en knipend oan de wyn
en hâldt ek rom de gong deryn,
mar Snits sylt mei in Yngling op.
De Wetterpoarte lykwols sakket wei
yn lege weagen, mar net lêste,
hat er oan it moantsje ’t foartou jûn,
dat folút skynt op dizze dei
en Snits, hoewol hjoed net de bêste,
flagget mei giel-swart as nije kampioen.
november 23, 2017
fan Konstantin Makovsky*
fan Nicolay Kasatkin**
De ierde hat syn fruchten jûn,
dy’t al yn skeaven lizze,
warber hat sy oeren bûn,
se koe net folle sizze
tsjin de lytse bern yn ’t skaad;
it brânen fan de sinne
brocht harsels net fan de kaart,
se sloech har der trochhinne
oant se krigen har gerak
oan ’t boarst, it gie om folop drinke,
mei har trijen it gemak
fan efkes yn de dreamwrâld sinke.
De ierde leit der boppe-op,
hoe soe sy dêr no lizze,
gjin reaksje op ’e rop,
wat moatte sy noch sizze…
mem leit altyd yn it skaad,
noch slimmer, yn it tsjuster;
hie sy net in sinnich aard,
mar hjoed net… wie it juster
of al folle langer lyn?
Se wolle dêr net mear oan tinke,
want thús wachtet harren knyn
op knineblêden en wat drinken.
* Konstantin Makovsky (1846-1920)
Skilderij ‘Meanster’
** Nikolay Kasatkin (1859-1930)
Skilderij ‘Wees wurden’