november 4, 2017
fan Hendrick ter Brugghen*
Fansels is ’t in gelikenis,
mar lykje ik net op dy rike man,
ik dy’t dwaan kin wat myn hert begeart?
Mar wa’t ik by myn poarte mis,
is Lazarus… nee, misse is gjin sprake fan,
ik soe my skamje, hie ’k him keard.
Mar dochs, dy Jezus seach my oan
as wie ’k dy man en libbe ’k te rojaal
mei dy earme lijer foar de doar,
’t ferlyk mei my loek ik my oan,
mar is myn eigen libben wol sa ideaal?
Ik ha ek soargen… as in oar.
De soarch om net mear te bestean,
want stel dy foar, moarn is it mei my dien…
kaam dy rike man net yn it fjoer
mei al syn jild en kreaze klean?
Dan Lazarus, hy is nei Abraham ta gien…
foar my wurdt dat miskien in toer.
Jawis, as dat dan wier sa is,
dan mis ik foar de doar in Lazarus.
* Hendrick ter Brugghen (1588-1629)
Skilderij ‘De rike man en de earme Lazarus’
november 3, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
It waar wie wif, in bui kaam oer,
de wyn wie sinnich, striek mei flagen
oer de Iselmar;
de kar foar slaggen wie in toer,
yn elke rûte riisden fragen.
Mar net by Epie*, fokkenist
op Grou, dy’t taret wie op wetter,
alles like bar;
hy hat neat fan de spanning mist,
waard kôgjend net in gramke fetter.
In oar gesicht kaam strieljend oer,
de eagen heal ticht troch de sinne,
krekt wie Allards** kar;
sa’t ‘Oeral thús’ de wedstriid foer,
soe ’t skûtsje op De Lemmer winne.
* Epie van der Pol
** Allard Syperda fan De Jouwer