oktober 3, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Kijk naar de stam, daar hangt Pomona,
bij wijze van mijn spreken dan,
zij kijkt ons aan, verwacht beweging,
echter niet van alleman, want van
de vrouw krijgt men de rijpe vrucht.
Zij is voor vrouwen een Madonna,
godin die baart naar de natuur
uit lentebloesems zomervruchten,
echter niet voor alleman, want puur
geluk komt na de diepste zucht.
Geef nu gehoor aan dubbelfluiten,
die spreken van een wilde wijs
voor vrouwen, die zich al bewegen
naar de stam, gesmolten is het ijs,
de wolken drijven uit de lucht.
Laat in de kring de voeten springen,
natuurlijk bloot, wacht op de noot
die inspireert om hoog te reiken,
opdat vruchten vallen in de schoot
wanneer Pomona zingend plukt.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Pomona-festival’
oktober 2, 2017
Wêr giet it yn de moarntiid hinne
op ’e flakte fan de mar
as kimen klimme út ’e dize?
Wiist de koers dan net nei ’t far,
dêr’t yn de djipte swimt de snoekbears,
ûnbewust fan ’t fangstgefaar…
it wachtsjen is noch op ’e sinne.
De mar leit stil yn rjochte streken,
sykjend giet it nei it plak
dêr’t yn de fierte mêsten rize,
wizend: hjir krijst dyn gerak,
de stream fiert mei de swierste snoekbears,
ûnbewust, noch neat gewaar…
it fertikale is in teken.
