september 27, 2017
fan Jan Luyken*
Jawis, ik ha him master neamd,
omdat syn sprekken my wat die,
op him koe ik wol bouwe,
mar mis, ik kriich gjin wize rie,
beskamme hat er myn fertrouwen.
Nee wier, it wie gjin drege fraach:
oer ’t erfskip fan myn broer en my,
hy woe ’t net mei my diele;
syn antwurd kin ik noch net by:
woe ik dat hy foar rjochter spile?
Wy moasten harkje nei ’t ferhaal
oer ien mei jild, dy’t riker waard,
ferlet kriich fan mear skuorren,
mar hie er by dy romte baat?
Syn rykdom hat net langer duorre.
Bin ik dy rike mei syn jild?
Lykas myn broer ha ik dochs rjocht
op ’t erfskip fan myn âlden?
’t Ferhaal hat net it antwurd brocht,
wêrom sil ik it dan ûnthâlde?
Nee wier, it giet my net om ’t jild,
ik fiel my troch myn broer bekocht.
* Jan Luyken (1649-1712)
Ets ‘Gelikenis fan de rike dwaas’
september 26, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij droomde van geschoten wild
en zag de jager komen,
behangen met de tijgerhuid;
het beest was in een tel gevild,
terwijl het bloed bleef stromen…
de droom was uit.
Voor ogen hield zij tinten rood,
die zij verbond met vruchten
aan bomen in haar paradijs;
het beest was door de held gedood,
de oorzaak van haar zuchten…
voor hem de prijs.
Het beest heeft haar zover gebracht
dat kersen hem verleiden
te eten uit haar hete hand:
de dagdroom van haar eigen jacht
van korte duur in tijden
van onverstand.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Kersen’