september 30, 2017
fan ûnbekend*
Do moatst it allegear mar leauwe,
net dat Jezus ûnsin praat,
mar soms begjin ik spyt te krijen,
’t leit no ienkear yn myn aard.
Net nedich, seit er, om te soargjen,
want dat docht in raaf ek net,
mar sûnder fretten moat er lije,
leau mar net, hy hat it ret.
Wy moatte op ús iepenst wêze,
seit er, want de hear komt grif,
mar ûnferwachts; hy sil net mijen
wêze, binne wy wat wif.
Dat hy it sei, is net te leauwen,
want op ierde bringt er fjoer
en twaspjalt, soks rint út op lijen…
ûnsin, wa kin dêr no oer?
Ik koe it ek oan Judas merke
dat sok praat him net foldie,
lit ús foarearst der mar oer swije,
mei de tiid komt grif wol rie.
*Ikoan ‘Tomas’
september 29, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
It wie noch foar it sylseizoen
dat Jitze* net tefreden wie,
omdat de Heale Moanne rûn
oer bakboard better as oer stjoer,
hy wist net wat er dêroan hie.
Dus moast it skip de helling op,
want Jitze woe as skipper rêst
en as ’t in bytsje koe de top,
dan wie syn ûnstjoer grif wol oer,
omheech dus mei de steande mêst.
It kaam op ’t krekte mjitten oan,
de hellingbaas fûn ’t mankemint:
de skeane mêst hie it bedoarn,
it wie in kwestje fan in stoer
derûnder, sa kaam oer de hint.
It skûtsje kriich de gong deryn,
wûn yn in wike trije kear,
it gie mei ’t stuorke foar de wyn,
dat Jitzes tommen kamen stoer
de hichte yn, oan him de ear.
* Jitze Grondsma