juli 29, 2017
fan ûnbekend*
Nee, ik bin Simon Petrus net,
de fisker, ’t wurd foaryn de mûle,
mar ik bin wol ien fan de tolve,
ha my ta in opdracht set,
it libben, dat wie myn bedoeling.
It libben kriich dy jonge wer
doe’t Jezus satan út him jage,
wy hiene dat net rêde kinnen,
dat wy skammen ús, ’t is earlik, hear,
it libben hat foar ús mear fragen.
Gjin fragen, harkje moasten wy:
hy soe yn minskehannen falle,
it wie as rekke it doe tsjuster,
de bedoeling gie oan ús foarby,
my draait it no noch yn de holle.
Mar Simon Petrus hat dat net,
hy lei de hân skean by de mûle
en sei sêft dat syn hannen jûken,
want hy hie gau mei dy oare ret,
jawis, dy Simon is in fûle.
* Yllustraasje ‘Jezus yn minskehannen’
juli 28, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
Sjoch hoe skerp oft Piebe* sjocht,
foaroerbûgd, hannen op ’e skonken,
de skouders op ’e hichte fan it flak,
swier tillend oan ’t kontrôlefak:
is alles like sljocht en rjocht?
Wat hy sjocht, is net rjochtút,
de sydkant hat in hiel lyts knikje,
mar rekket yn de wedstriid kant noch wâl,
de skipper fynt soks grut noch mâl,
it is noch lytser as in nút.
Sjoch syn eigen nutenoas
en by de earen sit in knikje,
de loete hinget tusken snor en kin,
mar sile docht er net sa min,
dus sis no sels: hoe moat it oars?
* Piebe Wester fan de Kommisje 2000