juni 10, 2017
fan Vincent van Gogh*
Hy moat my sjoen ha doe’t ik siedde,
’k wie krekt klear en seach him stean
mei minsken om him hinne,
neat hold my tsjin om dêr nei ta te gean,
’t wie mar in eintsje rinnen.
It gie yndied oer sie en siedzjen,
mar foar my wie it net nij:
it sie moat yn de ierde,
want op it paad giest oan it doel foarby,
in rots kin ek neat biede.
Wat doe kaam, wie foar elk nijsgjirrich,
’k hie it sels sa nea besjoen:
wy wiene sels de ierde,
it godswurd foel by ús yn goede grûn,
men moat soks ek mar riede…
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘De siedder’
juni 9, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2005
Mei fleur giet elk De Lemmer yn,
it plak dat útsjocht oer de see
fan earder, lit hjoed fan de ree
de skûtsjes sile, jou har wyn.
Grimmitich lûkt de fokkenist
de skoat oan wylst it wetter spat
by ’t swimfest op, wiet wurdt de brot,
mar boppe alles klinkt: ‘Dit is ’t!’
De swurdeman lûkt in gesicht
fan wat krij ik yn ’t rjochtereach,
hy sjocht net op in spat of weach,
docht wol sa no en dan ien ticht.
De Lemmer sylt mei fleur op kop,
mar giet wat ûngelokkich ree,
wurdt tredde op syn eigen see…
de Lemster flagge komt yn top.