mei 3, 2017
fan ûnbekend*
It folk en ik, it waard tefolle,
want allinnich rêdt in minske ’t net,
it hat my oan it tinken set,
dochs is men mear as inkeld holle.
Dus gie ’k de berch op, nei de hichte,
dêr wie ik allinnich mei myn Heit,
sa fiel ik dat, wat alles seit
oer ús ferbining mei de lichte.
De hiele nacht ha ik dêr bidden,
frege om syn bystân, wize rie,
omdat iksels allinnich stie,
men siket om de krekte midden.
De moarntiid brocht de earste strielen,
teken fan myn Heit, it kaam wol klear,
ik fielde ’t as in ommekear:
de berch bydel om mei te dielen.
Ik brocht de tolve op ’e hichte
fan har taak: apostels fan it nijs:
it frederyk is ûnderweis…
de minsken wachtsje yn de lichte.
* Yllustraasje ‘Jezus bidt’
mei 2, 2017
van Henri Leys*
Had zij de satanskoop geweten,
dan was ’t leven doorgegaan
zoals de Heer heeft voorgestaan,
maar Faust had geen geweten.
Faust was als hoge heer gekomen:
‘Marguerite, word mijn vrouw,
ik schenk je alles, geen berouw
zal jou ooit overkomen.’
Een zoon werd door die twee geboren,
voorbestemd tot halve wees,
want Faust gedroeg zich als een beest,
het lot was al beschoren.
Broer Valentin ontstak in woede,
daagde uit tot een duel,
vervloekte stervend tot de hel
zijn zus, in arren moede…
… heeft zij haar zoon de kans ontnomen
om te wreken grof geweld,
zij werd voor moord terechtgesteld,
tot vreugde van de vromen.
Zou Marguerite Faust ontmoeten,
die verkocht zijn zieleheil
aan satan voor een rijke stijl?
Zij mocht de engel groeten.
* Henri Leys (1815-1869)
Schilderij ‘Faust en Marguerite’