april 26, 2017
fan Rien Poortvliet*
Doe’t ik myn sabbatkuier makke,
rûn in ploechje manlju troch myn nôt,
ik hie ’t fuort yn de gaten
dat der wat bysûnders wie;
earst like ’t dat se har fermakken
sa’t it jongfolk wol fan wille hâldt,
mar doe’t ik seach dat se myn ieren
plôken, wie ’k as boer gau út ’e rie:
ik soe derhinne,
kaam wol tichterby… doe bleau ik stean,
want ’k hearde Farizeeërs praten
oer dat gjinien op sabbat wurkje mocht,
mar ieren plôkje moast dochs kinne,
tocht ik sa, al bin ik dan ek eigner-boer;
de âldste fan de ploech liet doe syn ljocht
oer wat de Farizeeërs seine skine,
hy fûn har redenaasje krom:
de minske wie net makke foar de sabbat,
krekt oarsom.
* Rien Poortvliet (1932-1995)
Skilderij ‘Ieren plôkje op sabbat’
april 25, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
van Jef Claerhout**
Daar zit de leeuw van Vlaanderen
hoog op de schouders van zijn volk
als overwinnaar, geef hem lof,
hij vocht met speer of zwaard en dolk,
de Fransman beet in ’t stof.
Als lekebroer in Vlaanderen,
zijn plek was in Abdij Ter Doest,
zong hij met monniken Gods lof;
ervoer de stille rust als roest,
zijn moed kwam onder ’t stof.
‘Ten strijde,’ riep zijn Vlaanderen,
‘de haan kraait, leeuw, kom voor de dag!’
De leeuw te paard vond vechten tof
en won de Guldensporenslag,
zijn vijand*** lag in ’t stof.
Nog vond de leeuw van Vlaanderen
geen vrede in Abdij Ter Doest;
de moord op twee ontnam hem licht
en lof, omdat hij boeten moest…
een kruistocht werd zijn plicht.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1921)
Schilderij ‘Triomfantelijke terugkeer
van Willem van Saeftinghe in Abdij Ter Doest’
** Jef Claerhout (1937-…)
Beeld ‘Willem van Saeftinghe’
*** Slag tegen Franse ridders in 1302