april 4, 2017
van Antoine Philip Wiertz*
De vlammen laaien hellehoog,
zo liet de priester eerder weten
voordat de dood kwam met de zeis,
en hij nog net de zonden woog;
geen misstap werd vergeten,
maar toch… Napoleon ging niet op reis.
Het beeld is anders dan het woord
van vorsten, priesters en profeten,
want zie… daar staat Napoleon
temidden van wie zijn vermoord,
nu op de vorst verbeten,
omdat zijn machtswoord ieder dwingen kon.
De vlammen laaien hellehoog
op plaatsen die nu anders heten
dan hel na de verdoemenis;
dit beeld valt flitsend in het oog,
maar is al gauw vergeten
wanneer de hel op aarde wordt gewist.
* Antoine Philip Wiertz (1806-1865)
Schilderij ‘Scène uit de hel’
april 3, 2017
Ier rûn ik by de streken lâns:
de wite dy’t gjin wein noch wiisde,
reiden dy’t net wiisden op
feroaring fan seizoen,
it brocht my justjes út balâns.
It koe net oars, it wie noch ier,
oer ’t winterlânskip lei de dize,
dy’t wjerhold de fûgelrop
om oan te gean ’t ferbûn
mei griene spruten… libjend wier.
Fier hoegde ik net mear te gean,
de wite streek soe my wol wize
wêr’t it grien kaam út ’e knop,
dêr’t ik de oergong fûn,
’k bleau yn balâns en lang noch stean.
