januari 1, 2017
fan Jean-Baptiste van der Hulst*
fan ûnbekend**
Sjedêr de heit en omke op ’t portret
as stoere knapen mei ’t gewear,
heit Willem mei in sketten ein,
de hûn stiet rjocht foar omke klear,
mar sa wie Alexander net.
Hy koe net oer it sjitten fan in ein
en wat sei him in jagershûn,
hy hold it leafst in skjinne broek
en fielde him by boeken sûn
en sterk, waard siik fan stoarm en rein.
De dea siet him betiid al achternei:
twa broers ferstoaren, doe waard hy
de kroanprins, healwei ’t spannend boek
rûn nije spanning net foarby
syn binnenlibben, nacht en dei.
Hy klamme him oan mem har kiste fêst,
seach letter hoe’t de dea him wonk,
wylst heit rêst hie yn Switserlân;
gjin trien dy’t yn de eagen blonk,
ferlost wie elk fan leed en lêst.
* Jean-Baptiste van der Hulst (1790-1862)
Skilderij ‘Portret fan erfprins Willem
en prins Alexander, bern fan kening Willem II’
** Foto ‘Kroanprins Alexander’