januari 31, 2017
van Elihu Vedder*
Met niemand willen zij het schikken,
maken zelf de keuze tussen dood
en leven, ’t is hun om het even,
met sterallures of wie zit in nood,
zij brengen samen om te kicken.
Eerst moeten zij de boel wel schikken,
scheiding maken tussen die past niet,
maar deze wel, het is hun streven
om in te rekenen wat elk maar ziet,
het is geen wegen en geen wikken.
Zij hebben eerst een waas gesponnen
met het oog op sterren in het groot
die streefden naar een eeuwig leven;
zij zijn nu in hun schik, want in de nood
zijn sterren voor hun doel gewonnen.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De schikgodinnen verzamelen sterren’
januari 30, 2017
Oerein, de kop omheech,
de linkerpoat derby,
foar eagen komt de driging,
dy is foar har net nij,
as mem hat sy it dreech.
Men wurdt fan ’t minskfolk kjel,
foaral mei trije bern,
it is net om te ligen,
in mem moat alles sjen,
sy jouwe har wol del.
Hy dûkt gau fuort yn ’t grien,
fertrout gjin mem en mins,
sy hat him hjoed ferstjitten,
as puber oer de grins,
mear hat er noch net dien.