Archive for oktober, 2016

As pearels blinke hichtepunten
yn de rin fan dei en jier:
syn eigen frou en soan
yn ’t sintrum boppe alle sier,
it houlik op ‘e dei fan moarn,
mar net it libben fan in dier.

Se ha de brulloftsswan opsetten
as de sier fan de pastei,
de hazze leit op ’t blok
noch yn de sêfte frijerspij
en fûgels hingje oan in stok,
har fleanen is foargoed foarby.

Mar fier fan ’t sintrum wurdt noch wurke,
op ‘e achtergrûn de draai
fan bouten oan it spit,
de wite faam draait tsjinjend mei,
dy trije baaiend yn it swit
foar ’t hichtepunt, de grutte dei.

* David Teniers de Jonge (1610-1690),
in Flaamske keunstner
dy’t út it folkslibben wei skildere,
brûkte syn frou en soantsje as rêstpunt
yn de drokte fan de tariedings foar in brulloft.

Hy hie Parys ferlitten,
wie nei ’t soele suden gien,
it ljochte yn de mjitte,
kleuren lang te lien.

Syn eagen rekken dronken
fan it weagjen fan de see
en boaten dy’t dêr pronken,
ivich libjend stee.

De dei wie amper wekker,
fjouwer boaten dreamden noch
fan skilders streekjend gekker,
ien dêrfan Van Gogh.

Hy streke fluch en feardich
alle boaten as in diel
fan him en like weardich
as syn eigen siel.

Sa wie gjin boat in leagen,
wol foar him in heech idoal,
want wat syn eagen seagen,
makke hy symboal.

De dingen waarden freonen
oan de Middellânske See
dy’t him ta aksje dreaune:
kleurich Amitié.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
reizge yn 1888 nei Arles
yn it suden fan Frankryk,
dêr’t er ûnder de yndruk
kaam fan it ljocht.