september 18, 2016
 |
 |
 |
| Tusken grien en blau siet sy mei oerinoar de skonken, eagen nei de fierte en frij fan swierte, suver dronken, sa djip yn meditaasje mei útsicht oer it wetter, geast en lichem yn relaasje mei sin foar hjoed en… tusken har en my de hûn, sa wyt as snie en sinne, ierdske ingel yn ’t ferbûn, de wjukken om har hinne. |
september 17, 2016
| Skieden | |
|
|
| fan Albrecht Dürer*
Noch steane sy yn ’t neaken, sa te sjen kin ’t bêst wol lije, kreas yn ’t fel en lang fan hier, de omkear is lykwols net fier, dat skamteblêd is al in teken. ‘Ik sis dit wier net foar de grap, De eagen binne rjochte ‘Jawis, ’t ferljochtet klear jim brein De linkerhannen fiede |
